Ο ΙΟΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Ο Ελληνοαμερικανός βιολόγος, γιατρός και πανεπιστημιακός Νίκολας Χρηστάκης βρέθηκε στη φετινή λίστα των «100 σημαντικότερων» του περιοδικού «ΤΙΜΕ» για τη θεωρία του περί του ιού της ευτυχίας. Σύμφωνα με τον καθηγητή, «όταν οι άνθρωποι γύρω μας γίνονται πιο ευτυχείς, γινόμαστε και εμείς … Όταν δύο φίλοι βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη του ενός μιλίου και ο ένας γίνει πιο ευτυχισμένος, οι πιθανότητες να ευτυχήσει και ο φίλος του αυξάνονται κατά 15%». Τα συμπεράσματα αυτά προέκυψαν από την τριαντάχρονη μελέτη ενός δικτύου περίπου 5.000 φίλων και συγγενών στην περιοχή της Μασαχουσέτης. Διαπιστώθηκε ότι υπήρχαν διακριτές ομάδες ευτυχισμένων και δυστυχισμένων ατόμων και όχι τυχαία. Η ευτυχία μεταδιδόταν από το άτομο στους φίλους και στους φίλους των φίλων.
H ευτυχία λοιπόν είναι κολλητική. Όταν όλοι γύρω σου ευτυχούν, είσαι και εσύ υποχρεωμένος να συμμετάσχεις στη γενική ευωχία. Μη σκεφτείς ούτε για αστείο να σε πιάσει το παράπονο, π.χ. γιατί του άλλου του ήρθαν δεξιά, ενώ εσένα σε πάει πάντα κόντρα. Μην αποτολμήσεις να ενδώσεις σε φθονερές σκέψεις και να ζηλέψεις την καλοτυχία του άλλου. Μη διανοηθείς να υποπέσεις σε αμαρτωλές γκρίνιες τύπου: «άτιμη κοινωνία, άλλων τους τρέχουν από τα μπαντζάκια και εγώ τραβιέμαι σαν λάστιχο». Και κυρίως μακριά από θεωρίες περί άνισης κατανομής του πλούτου, περί ταξικών προσδιορισμών, περί κοινωνικής επιρροής και οικονομικής ισχύος. Έτσι και αλλιώς τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία. (παρ΄ ότι ο Ανδρ. Λασκαράτος πολύ εύστοχα είχε αναρωτηθεί: «Μήπως φέρνουν τη δυστυχία;»
Κατά τον Δρα Χρηστάκη, την ευτυχία μπορεί να μην μας τη φέρνουν τα λεφτά, τη φέρνουν όμως τα λεφτά των άλλων. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τους πλησιάσεις σε ικανή χιλιομετρική απόσταση ώστε να κολλήσεις την ευτυχία τους, χωρίς μάλιστα να χρειαστείς και τα λεφτά τους. Αν λοιπόν σε πιάσουν οι μαύρες σου, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να εντοπίσεις ένα τσούρμο χαρούμενων τύπων και να τους πάρεις από πίσω. Βρες τίποτα εύθυμους που εκκωφαντικά θα σφύζουν από ευτυχία και πιάσε τους κουβέντα. Ούτε λεπτό μη σταθείς να αναρωτηθείς «μωρέ, τι χαζοβιόληδες είναι αυτοί» γιατί θα απολέσεις την … ευτυχία του να κολλήσεις την αρρώστια τους.
Αλλά ακόμη και αν είσαι μίζερος βρε παιδί μου και μαυρόψυχος, γουστάρεις τη δυστυχία σου και την καταβρίσκεις με τις αστοχίες, τις ατυχίες και τις στραβές ζωής, πάλι δεν τη γλιτώνεις. Θα σου έρθει η ευτυχία κατακέφαλα, αφού ο ιός της ευτυχίας των παρακείμενων νοσούντων μοιραία θα μεταδοθεί και σε σένα. Εντάξει, όλοι καταλαβαίνουμε πώς ένας άνθρωπος επιδρά πάνω στον άλλο. Oι σκέψεις και τα αισθήματα όχι μόνο πώς μεταδίδονται από άνθρωπο σε άνθρωπο, αλλά... από άνθρωπο σε άνθρωπο σε άνθρωπο σε άνθρωπο!
Όχι μόνο στην ευτυχία, αλλά και σ΄άλλα πράγματα, όπως είναι η παχυσαρκία, το κάπνισμα, ακόμα και ο αλτρουισμός ή οι πολιτικές πεποιθήσεις, υπάρχει σημαντικός βαθμός επιρροής. Με άλλα λόγια, αν ο φίλος του φίλου μου είναι ευτυχισμένος, οι πιθανότητες να είμαι και εγώ είναι αυξημένες. Εκπληκτικό! Υπολογίζεται ότι κάθε ευτυχισμένος φίλος αυξάνει τις πιθανότητές μας να ευτυχίσουμε κι εμείς κατά ένα διόλου ευκαταφρόνητο 9%. Αντίστοιχα όμως, μια δυστυχής παρέα «ρίχνει» και εμάς σε ποσοστό 7%. Τώρα, το τι γίνεται όταν οι συναναστροφές μας ακόμα και με κολλητούς φίλους διέρχονται σήμερα μέσα από καλώδια, email ή ακόμα χειρότερα το facebook, μένει να αποδειχθεί. Σίγουρα όμως πολλές συμπεριφορές και συνήθειες μπορούν να μεταδοθούν ακόμα και από μεγάλες αποστάσεις. Επηρεάζεις τους φίλους σου ακόμα κι αν δεν τους βλέπεις».
Επίσης η έρευνα διαπίστωσε ότι αν κανείς είναι δημοφιλής, αυτό συμβάλλει στην ευτυχία του. Τα άτομα στο επίκεντρο των κοινωνικών δικτύων είναι τα πιο πιθανά να νιώσουν ευτυχία. Οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι τείνουν να είναι αυτοί που βρίσκονται στο κέντρο. Αν κάποιος στο περιθώριο ενός κοινωνικού δικτύου γίνει πιο ευτυχισμένος, δεν σημαίνει ότι μετακινείται αυτόματα στο επίκεντρο της ομάδας. Απλώς παραμένει εκεί που βρίσκεται, αλλά βιώνει με πολύ πιο ευτυχισμένο τρόπο τον εαυτό του. Η ευτυχία δεν αλλάζει τη θέση των ατόμων σε ένα δίκτυο, απλώς εξαπλώνεται μέσω του δικτύου. Το πώς ακριβώς γίνεται αυτό παραμένει μυστήριο. Μια θεωρία είναι ότι οι πιο χαρούμενοι άνθρωποι είναι και πιο φιλικοί και πρόθυμοι να προσφέρουν βοήθεια, γεγονός που τους επιτρέπει να μεταδώσουν το συναίσθημά τους. Ή μπορεί να οφείλεται στο ότι κάνοντας παρέα με ευτυχισμένους ανθρώπους, ωφελείται η σωματική, ψυχική και διανοητική μας υγεία.
Μία απορία μένει. Αν σε κάθε παρέα ευδιάθετων τύπων γίνει κολλιτσίδα ένα τσούρμο δυστυχείς και αναξιοπαθούντες, δεν θα διακυβευθεί η καλή διάθεση των πρώτων; Δηλαδή προτού προλάβει να μεταδοθεί ο ιός της ευτυχίας να κατισχύσει εκείνος της συμφοράς και της κακοτυχίας; Με αποτέλεσμα να χάσουν οι ευτυχισμένοι το κέφι τους και να μην έχουν ευτυχία να μεταβιβάσουν; Και αν τότε αναθαρρήσει ο ιός της δυστυχίας, προσλάβει επιδημικές διαστάσεις και μας πάρει όλους από κάτω; Και μία δεύτερη. Αφού κατά τον καθηγητή Χρηστάκη η ευτυχία είναι τόσο κολλητική, γιατί ήδη δεν υφιστάμεθα παγκοσμίως τις συνέπειες της πανδημίας της; Τι εμποδίζει την καλπάζουσα ίωση να κατακυριεύσει τον πλανήτη και να μας χαρίσει απλόχερα τα συμπτώματα της χαράς και της καλοπέρασης;
ΑΠΟ: thinklab