Ας είμαστε λογικοί: Δωρεάν δεν υπάρχει.
Ό,τι δίνεται δωρεάν προσφέρεται έτσι, επειδή υπάρχει η δυνατότητα να γίνει αυτό ή γιατί δημιουργήθηκε έντονα η ανάγκη να δίνεται. Το φαγητό για παράδειγμα δεν γίνεται να είναι δωρεάν και δεν είναι. Παλιά όλοι είχαν κότες ή ζύμωναν ψωμί και το μοιράζονταν. Τώρα όλοι αγοράζουμε αυτά τα προϊόντα. Κι εκεί που μας αρκούσε ένα ψωμί και φτιάχναμε για 2-3 μέρες, τώρα το πετάμε αν μείνει μια μέρα…
Όπως δημιουργούνται ανάγκες “από το πουθενά”, έτσι άλλες εξαφανίζονται. Δεν είδα κανέναν να παραπονιέται που οι γυναίκες δεν ξέρουν να διορθώνουν ρούχα και πλέον τα πετάμε ή τα δίνουμε έξω να τα φτιάξουμε. Τώρα ξοδεύουν οπότε δεν πειράζει.Δεν είδα πολλούς να παραπονιούνται που τώρα πληρώνουμε για να μπούμε σε μια παραλία! Όχι να χρησιμοποιήσουμε ξαπλώστρες, απλά να μπούμε! Που μαγαζιά πιάνουν χώρους εκεί και απαιτούν 5-10 € για την είσοδο…
Η εξέλιξη είναι καλή. Όταν ο κόσμος συνειδητοποιεί ότι πλέον έχει την δυνατότητα να μην πληρώνει κάποια πράγματα τότε είναι κακή… Μπορεί π.χ. κάποιος να έχει ένα ιστολόγιο και να μοιράζεται τις σκέψεις του ή ειδήσεις δωρεάν, άλλος να μοιράζεται τη μουσική του με τον κόσμο επειδή έτσι του αρέσει, κ.ο.κ….Κάποιοι λένε ότι τη μουσική ή την πληροφόρηση πρέπει να τα πληρώνουμε. Εμείς λέμε όχι. Όποιος θέλει ας πάρει εφημερίδα, εξάλλου αυτή ποτέ δεν αντικαθίσταται - όποιος τη διαβάζει ξέρει γιατί. Αλλά πού το κακό να υπάρχουν portals, φόρα, sites, να ενημερώνεται ο κόσμος; Ίσα - ίσα που σ’ αυτά η ενημέρωση πολλές φορές είναι πιο άμεση και ανόθευτη. Βέβαια κι εκεί υπάρχουν διαφημίσεις, οπότε είναι μεν δωρεάν αλλά όχι και χωρίς κέρδος. Μπορεί πάλι, αυτό που σε μας προσφέρεται δωρεάν να το έχουν ακριβοπληρώσει άλλοι νωρίτερα ή θα το κάνεις εσύ αργότερα.
Αγοράζεις π.χ την ξυριστική μηχανή και παίρνεις δωρεάν τα τέσσερα ανταλλακτικά ξυραφάκια. Όταν πας όμως να τα αγοράσεις μόνα τους κοστίζουν ακριβότερα από το αρχικό πακέτο. Σου χαρίζουν, στα καταστήματα καλλυντικών, μπουκαλάκια με αρώματα και καλλυντικά για να στα πάρουν αργότερα όταν θα αγοράσεις στην κανονική, και πανάκριβη φυσικά, συσκευασία.Στις υπεραγορές η προώθηση των προϊόντων περιλαμβάνει το κλασικό δόλωμα: 2-3 προϊόντα με πολύ μεγάλη έκπτωση ή συσκευασίες 1+1 δώρο. Αυτά έχουν βέβαια κάποιο κόστος αλλά «δωρίζοντας» μερικά θα προσελκύσουν πελάτες που θα αγοράσουν πολύ περισσότερα.
Για το ίντερνετ; Είναι λένε ένας ατελείωτος ιστός παροχής δωρεάν πληροφορίας και γνώσης. Όμως ξεχνάμε και κάτι. Από το “πουθενά” πληρώνουμε 20€ το μήνα ή αλλιώς 250€ το χρόνο συνδρομή. ΟΚ, χρειάζεται να συντηρηθούν δίκτυα κλπ., κλπ., αλλά τζάμπα δεν είναι.
Σε μια κοινωνία όπου τα πάντα εμπορευματοποιούνται και δημιουργούμε νέες ανάγκες συνέχεια, καλό είναι να κάνουμε ένα βήμα πίσω. Μπορεί να είναι κλοπή το να «κατεβάζεις» μουσική τσάμπα αλλά για σκεφτείτε: Δεν είναι κλοπή να δώσεις 18€ να πάρεις το CD; Θα έπαιρνες όσα κατέβαζες ή απλά τώρα ακούς κάτι που ποτέ δεν θα έδινες χρήματα γι’ αυτό; Και μην είστε σίγουροι ότι η μουσική χάνει τόσο πολύ γιατί το διαδίκτυο έχει απίστευτα μεγαλύτερη διείσδυση στο κοινό και κάτι που θ’ αγόραζαν 10 τώρα μπορεί να το ακούν 1000 κι από αυτούς θα αγοράσουν 50.Τελικά δεν είναι κλοπή που “με τη βία” μας έβαλαν να πληρώνουμε κινητό, internet, την παραλία και τόσα άλλα;
Θα μου πείτε πως αν δεν θέλεις δεν παίρνεις. Αλλά αν δεν έχεις, σίγουρα δεν παίρνεις… Ξέρετε ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Έτσι είναι αδύνατο να γυρίσουμε πίσω στα «δωρεάν» που λέμε.Συμπέρασμα: Τελικά τίποτα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να προσφέρεται και ΔΕΝ προσφέρεται ΔΩΡΕΑΝ. Το δωρεάν είναι ΥΠΟΠΤΟ. από το: “Ταξίδι με τη γλώσσα”
Ό,τι δίνεται δωρεάν προσφέρεται έτσι, επειδή υπάρχει η δυνατότητα να γίνει αυτό ή γιατί δημιουργήθηκε έντονα η ανάγκη να δίνεται. Το φαγητό για παράδειγμα δεν γίνεται να είναι δωρεάν και δεν είναι. Παλιά όλοι είχαν κότες ή ζύμωναν ψωμί και το μοιράζονταν. Τώρα όλοι αγοράζουμε αυτά τα προϊόντα. Κι εκεί που μας αρκούσε ένα ψωμί και φτιάχναμε για 2-3 μέρες, τώρα το πετάμε αν μείνει μια μέρα…
Όπως δημιουργούνται ανάγκες “από το πουθενά”, έτσι άλλες εξαφανίζονται. Δεν είδα κανέναν να παραπονιέται που οι γυναίκες δεν ξέρουν να διορθώνουν ρούχα και πλέον τα πετάμε ή τα δίνουμε έξω να τα φτιάξουμε. Τώρα ξοδεύουν οπότε δεν πειράζει.Δεν είδα πολλούς να παραπονιούνται που τώρα πληρώνουμε για να μπούμε σε μια παραλία! Όχι να χρησιμοποιήσουμε ξαπλώστρες, απλά να μπούμε! Που μαγαζιά πιάνουν χώρους εκεί και απαιτούν 5-10 € για την είσοδο…
Η εξέλιξη είναι καλή. Όταν ο κόσμος συνειδητοποιεί ότι πλέον έχει την δυνατότητα να μην πληρώνει κάποια πράγματα τότε είναι κακή… Μπορεί π.χ. κάποιος να έχει ένα ιστολόγιο και να μοιράζεται τις σκέψεις του ή ειδήσεις δωρεάν, άλλος να μοιράζεται τη μουσική του με τον κόσμο επειδή έτσι του αρέσει, κ.ο.κ….Κάποιοι λένε ότι τη μουσική ή την πληροφόρηση πρέπει να τα πληρώνουμε. Εμείς λέμε όχι. Όποιος θέλει ας πάρει εφημερίδα, εξάλλου αυτή ποτέ δεν αντικαθίσταται - όποιος τη διαβάζει ξέρει γιατί. Αλλά πού το κακό να υπάρχουν portals, φόρα, sites, να ενημερώνεται ο κόσμος; Ίσα - ίσα που σ’ αυτά η ενημέρωση πολλές φορές είναι πιο άμεση και ανόθευτη. Βέβαια κι εκεί υπάρχουν διαφημίσεις, οπότε είναι μεν δωρεάν αλλά όχι και χωρίς κέρδος. Μπορεί πάλι, αυτό που σε μας προσφέρεται δωρεάν να το έχουν ακριβοπληρώσει άλλοι νωρίτερα ή θα το κάνεις εσύ αργότερα.
Αγοράζεις π.χ την ξυριστική μηχανή και παίρνεις δωρεάν τα τέσσερα ανταλλακτικά ξυραφάκια. Όταν πας όμως να τα αγοράσεις μόνα τους κοστίζουν ακριβότερα από το αρχικό πακέτο. Σου χαρίζουν, στα καταστήματα καλλυντικών, μπουκαλάκια με αρώματα και καλλυντικά για να στα πάρουν αργότερα όταν θα αγοράσεις στην κανονική, και πανάκριβη φυσικά, συσκευασία.Στις υπεραγορές η προώθηση των προϊόντων περιλαμβάνει το κλασικό δόλωμα: 2-3 προϊόντα με πολύ μεγάλη έκπτωση ή συσκευασίες 1+1 δώρο. Αυτά έχουν βέβαια κάποιο κόστος αλλά «δωρίζοντας» μερικά θα προσελκύσουν πελάτες που θα αγοράσουν πολύ περισσότερα.
Για το ίντερνετ; Είναι λένε ένας ατελείωτος ιστός παροχής δωρεάν πληροφορίας και γνώσης. Όμως ξεχνάμε και κάτι. Από το “πουθενά” πληρώνουμε 20€ το μήνα ή αλλιώς 250€ το χρόνο συνδρομή. ΟΚ, χρειάζεται να συντηρηθούν δίκτυα κλπ., κλπ., αλλά τζάμπα δεν είναι.
Σε μια κοινωνία όπου τα πάντα εμπορευματοποιούνται και δημιουργούμε νέες ανάγκες συνέχεια, καλό είναι να κάνουμε ένα βήμα πίσω. Μπορεί να είναι κλοπή το να «κατεβάζεις» μουσική τσάμπα αλλά για σκεφτείτε: Δεν είναι κλοπή να δώσεις 18€ να πάρεις το CD; Θα έπαιρνες όσα κατέβαζες ή απλά τώρα ακούς κάτι που ποτέ δεν θα έδινες χρήματα γι’ αυτό; Και μην είστε σίγουροι ότι η μουσική χάνει τόσο πολύ γιατί το διαδίκτυο έχει απίστευτα μεγαλύτερη διείσδυση στο κοινό και κάτι που θ’ αγόραζαν 10 τώρα μπορεί να το ακούν 1000 κι από αυτούς θα αγοράσουν 50.Τελικά δεν είναι κλοπή που “με τη βία” μας έβαλαν να πληρώνουμε κινητό, internet, την παραλία και τόσα άλλα;
Θα μου πείτε πως αν δεν θέλεις δεν παίρνεις. Αλλά αν δεν έχεις, σίγουρα δεν παίρνεις… Ξέρετε ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Έτσι είναι αδύνατο να γυρίσουμε πίσω στα «δωρεάν» που λέμε.Συμπέρασμα: Τελικά τίποτα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να προσφέρεται και ΔΕΝ προσφέρεται ΔΩΡΕΑΝ. Το δωρεάν είναι ΥΠΟΠΤΟ. από το: “Ταξίδι με τη γλώσσα”
3
Athens Time